Zonder twijfel de beste speler van het veld. Zelfs zo goed dat zijn teamgenoten bij de aanname van de bal altijd als eerste naar hem keken. Als hij vrij stond kreeg hij direct de bal aangespeeld om er vervolgens iets waardevols mee te doen. Met zo’n 25 doelpunten per jaar wist hij zijn waarde zichtbaar te bevestigen.
Halverwege het seizoen gebeurde het onvermijdelijke. Een zware knieblessure betekende einde seizoen voor de sterspeler. Even was het team in paniek, maar al snel pakten ze de draad weer op. Elke week ging het een beetje beter.
Omdat de spelers niet meer gefocust waren op hun sterspeler begonnen ze steeds meer als een team te voetballen. Ieder speler bleek ineens een belangrijke schakel te zijn. Het zelfvertrouwen groeide in het team en elke speler ging elke week met sprongen vooruit.
Op de werkvloer hebben we soms ook slechts oog voor enkele sterspelers. Door daar continu op te focussen haal je onbewust niet alle potentie uit de andere spelers. Als je je onderneming wilt laten groeien is het belangrijk een inclusieve omgeving te creëren, waarin iedereen zijn maximale potentie benut. Alleen dan is de som der delen groter dan één, waardoor je onderneming vanzelf vooruit gestuwd wordt.
Kijkend naar de lege bank in de tuin vraag ik aan mijn vrouw “gaan we vanmiddag nog buiten zitten?“. Mijn vrouw ziet mij staren naar de lege bank en reageert “haal de kussens maar uit de schuur en leg ze maar op de bank!!“.
Ik besefte mij direct dat ik me weer liet verleiden een overbodige vraag te stellen. In plaats van de verwachte “ja” op mijn gesloten vraag kreeg ik een instructie voor iets wat ik zelf al van plan was te doen. Een herkenbaar patroon binnen onze relatie : overbodige vraag – instructie. Vervolgens irriteer ik mij aan haar reactie en neem ik het mezelf kwalijk niet gewoon het initiatief te nemen zonder vraag te stellen. Frustratie alom.
Op de werkvloer bestaan soortgelijke patronen die voor veel frustratie en dus problemen zorgen. Ik help ondernemers deze patronen te identificeren en te doorbreken om de samenwerking tussen medewerkers te bevorderen. Door deze patronen zichtbaar te maken voor alle betrokkenen krijgt iedereen de kans zichzelf aan te passen en meer op een volwassen manier met elkaar om te gaan. Dit zorgt voor een betere samenwerking, hogere medewerkerstevredenheid, lager verloop en bovenal betere resultaten.
Als we onszelf voorstellen aan nieuwe mensen dan vertellen we altijd over de rollen die we hebben. Logisch, het zegt ook iets over jou en wat je op dit moment doet. Het zegt alleen nog vrij weinig over wie je bent.
Stel, je zou alle rollen die je hebt in het leven even wegdenken. Moeder, vader, tante, manager etc. Wat blijft er dan over? Wie is dan de persoon die er nog zit. Niet omdat de rol dat vraagt maar omdat het de kern is van wie je bent. Wat zie je als je voor de spiegel staat? En je kijkt via je ogen naar binnen, echt naar binnen. Jouw waarden, dromen, belemmeringen, angsten. Zet jouw masker af die je nodig hebt gehad om te overleven en kom jezelf onder ogen.
Jouw belangrijkste taak als manager is het motiveren van jouw team. Als jij ervoor kan zorgen dat jij je team de juiste energie geeft en achter ze staat dan kan er bijna niks fout gaan.
Toch zie je dat veel managers een stroeve relatie hebben met de medewerkers in hun team. Ze weten niet goed hoe ze moeten verbinden en contact moeten maken. Vaak maken ze contact vanuit hun hiërarchische positie. “Je zult naar mij moeten luisteren, want ik ben de baas!” Niet zo expliciet in woorden maar vaak wel in gedrag.
Eind 2005 verbleef ik voor mijn eindonderzoek aan de Universiteit Leiden een aantal weken in Hyderabad, na Bangalore de grootste IT-hub van India. Samen met mijn goede vriend Daniel onderzocht ik de impact van cultuurverschillen – in een samenwerking tussen een Nederlandse en Indiase vestiging van SSA Global – bij het gezamenlijk ontwikkelen van een softwarepakket.
Naast de grote cultuurverschillen ondervond ik eveneens een enorm verschil in de wijze waarop men in India naar de wereld kijkt. Mijn eigen logica leek ineens totaal niet meer aan te sluiten op de werkelijkheid. Telkens probeerde ik mijn logica te projecteren op de omgeving, maar toch begreep ik veel situaties niet of nauwelijks. Alsof ik naar een spectaculaire show van een illusionist zat te kijken, de beelden waren prachtig maar de logica ontbrak volkomen.
