We klagen wat af op de werkvloer. De directeur snapt er niks van, de manager neemt steeds de verkeerde beslissing en de collega’s lopen de kantjes er vanaf. Wat we ons niet realiseren is dat we tijdens het klagen over anderen eigenlijk klagen over onszelf.
Als we vastlopen in onze eigen ambities, projecten of taken is wijzen naar anderen het makkelijkste wat er is, want stel je voor dat we de vinger naar onszelf moet wijzen. Het zou toch gek zijn om tegen jezelf te moeten zeggen dat je niet assertief genoeg was om tegen je directeur te zeggen dat hij er helemaal naast zat, niet het lef had om de beslissing van je manager ter discussie te stellen of stiekem jaloers bent op je collega’s omdat zij wel eerder naar huis durven gaan als het werk afgerond is, toch?
Stel jezelf eens de volgende vragen:
Waar klaag ik over bij anderen?
Welk gevoel roept deze frustratie bij mezelf op?
Waar klaag ik dus eigenlijk over bij mezelf?
Wat heb ik nodig om deze frustratie te overwinnen?
Welke actie ga ik morgen nemen?
Voorbeeld
Mijn manager is altijd druk met anderen
Hij heeft geen aandacht voor mij
Ik durf geen tijd van hem te claimen
Ik moet zelf initiatief nemen om met hem te zitten
Ik vraag ’s ochtends meteen of hij mee gaat lunchen
Als je voor langere tijd je klaagzang weet om te draaien naar jezelf en de juiste acties neemt zul je zien dat je naar verloop van tijd bevrijd raakt van alle negatieve energie.
Wat mij de laatste jaren enorm is opgevallen bij snelgroeiende bedrijven is dat niet alles perfect hoeft te zijn. Er is simpelweg geen tijd om elke PowerPoint presentatie te voorzien van prachtige plaatjes, elke email 3 keer te controleren op spelfouten of elke organisatiewijziging helemaal te doordenken. Gewoon doen is vaak helemaal niet zo slecht, zolang je je beloftes maar waar blijft maken aan je klanten en medewerkers. En als je een keer een beslissing moet terugdraaien of een keer niet kunt leveren is hier vaak wel begrip voor vanwege je harde inzet.
Altijd focus hebben op het perfecte product, de perfecte procedure, de perfecte communicatie of de perfecte presentatie remt je bedrijf enorm, omdat perfectionisme onnodig veel tijd kost. Iedereen wil het liefst een 10 scoren, maar in de beperkte tijd is een 8 ook prima.
Negeer de komende dagen de kritische stem in je hoofd gewoon en knal eens lekker door zonder achterom te kijken. Aan het eind van de week zul je zien dat niet alles perfect hoeft te zijn om goede resultaten te boeken.
Zonder twijfel de beste speler van het veld. Zelfs zo goed dat zijn teamgenoten bij de aanname van de bal altijd als eerste naar hem keken. Als hij vrij stond kreeg hij direct de bal aangespeeld om er vervolgens iets waardevols mee te doen. Met zo’n 25 doelpunten per jaar wist hij zijn waarde zichtbaar te bevestigen.
Halverwege het seizoen gebeurde het onvermijdelijke. Een zware knieblessure betekende einde seizoen voor de sterspeler. Even was het team in paniek, maar al snel pakten ze de draad weer op. Elke week ging het een beetje beter.
Omdat de spelers niet meer gefocust waren op hun sterspeler begonnen ze steeds meer als een team te voetballen. Ieder speler bleek ineens een belangrijke schakel te zijn. Het zelfvertrouwen groeide in het team en elke speler ging elke week met sprongen vooruit.
Op de werkvloer hebben we soms ook slechts oog voor enkele sterspelers. Door daar continu op te focussen haal je onbewust niet alle potentie uit de andere spelers. Als je je onderneming wilt laten groeien is het belangrijk een inclusieve omgeving te creëren, waarin iedereen zijn maximale potentie benut. Alleen dan is de som der delen groter dan één, waardoor je onderneming vanzelf vooruit gestuwd wordt.
Kijkend naar de lege bank in de tuin vraag ik aan mijn vrouw “gaan we vanmiddag nog buiten zitten?“. Mijn vrouw ziet mij staren naar de lege bank en reageert “haal de kussens maar uit de schuur en leg ze maar op de bank!!“.
Ik besefte mij direct dat ik me weer liet verleiden een overbodige vraag te stellen. In plaats van de verwachte “ja” op mijn gesloten vraag kreeg ik een instructie voor iets wat ik zelf al van plan was te doen. Een herkenbaar patroon binnen onze relatie : overbodige vraag – instructie. Vervolgens irriteer ik mij aan haar reactie en neem ik het mezelf kwalijk niet gewoon het initiatief te nemen zonder vraag te stellen. Frustratie alom.
Op de werkvloer bestaan soortgelijke patronen die voor veel frustratie en dus problemen zorgen. Ik help ondernemers deze patronen te identificeren en te doorbreken om de samenwerking tussen medewerkers te bevorderen. Door deze patronen zichtbaar te maken voor alle betrokkenen krijgt iedereen de kans zichzelf aan te passen en meer op een volwassen manier met elkaar om te gaan. Dit zorgt voor een betere samenwerking, hogere medewerkerstevredenheid, lager verloop en bovenal betere resultaten.
Als we onszelf voorstellen aan nieuwe mensen dan vertellen we altijd over de rollen die we hebben. Logisch, het zegt ook iets over jou en wat je op dit moment doet. Het zegt alleen nog vrij weinig over wie je bent.
Stel, je zou alle rollen die je hebt in het leven even wegdenken. Moeder, vader, tante, manager etc. Wat blijft er dan over? Wie is dan de persoon die er nog zit. Niet omdat de rol dat vraagt maar omdat het de kern is van wie je bent. Wat zie je als je voor de spiegel staat? En je kijkt via je ogen naar binnen, echt naar binnen. Jouw waarden, dromen, belemmeringen, angsten. Zet jouw masker af die je nodig hebt gehad om te overleven en kom jezelf onder ogen.
Emma zat al dagen te puzzelen in haar Sudoku-boekje, maar kwam geen millimeter meer vooruit. Ze kon slechts nog staren naar de puzzel die al voor driekwart met potlood was ingevuld. Haar trots zat haar duidelijk in de weg, hulp vragen was geen optie. En dan te bedenken dat haar broer Jair destijds zelf ook fanatiek Sudoku’s maakte in zijn vrije tijd.
Op een dag liep haar broer langs en bood zijn hulp aan. Ondanks haar trots accepteerde Emma zijn hulp en overhandigde hem haar boekje. Nog geen 30 seconden later loste haar broer het moeilijkste deel van de puzzel op waarna het slechts kinderspel was om de andere cijfers te bedenken.
Slecht nieuws aan iemand geven is nooit leuk maar niet duidelijk zijn is vele malen erger. De meeste managers vinden het lastig om “nee” te zeggen tegen hun medewerkers. In plaats van een duidelijke “nee” met uiteraard een toelichting daarbij laten ze liever een open einde. Ze geven de medewerkers daarmee het gevoel dat er mogelijkheden zijn, terwijl dat niet het geval is.
In zoveel gevallen bedoelen we wat anders dan wat we zeggen. Maar omdat we genuanceerd communiceren en indirect ons punt willen maken, maken we nooit ons punt. Pas als zaken escaleren of verjaren geven we aan wat we eigenlijk bedoelden toen we dat zeiden. Maar dan is het al te laat! Hoe komt het toch dat we spannende gesprekken toch liever uit de weg gaan?
Je mening geven op indirecte wijze noemen we subassertief gedrag. Je komt niet voor jezelf op, maar houdt de relatie met de tegenpartij wel in stand. Veelal probeer je een conflict of spannende situatie te mijden met dit gedrag. Een goed voorbeeld is JA zeggen, terwijl je eigenlijk NEE had willen zeggen.
Koffie pakken, praatje maken met de collega’s, je computer opstarten en de werkdag kan beginnen. Met één druk op de knop start je Outlook op om je vervolgens volledig door de waan van de dag te laten leiden, want voor je het weet ben je een paar uur verder met het beantwoorden van alle binnengekomen emails.
Het frustrerende is dat veel e-mails geen enkele waarde hebben en vaak ook nog heel veel tijd kosten. Mensen vragen naar de bekende weg, zijn te lui om het zelf even op te zoeken of stellen een vraag die jij in de komende vergadering ter plekke kan beantwoorden.
Een gezin, een hoge hypotheek, 2 mooie auto’s voor de deur en elke 6 maanden vertoeven op de Caribbean. Wat hebben ze het toch goed voor elkaar denken de buren! Maar wat nou als je het goed voor elkaar hebt maar geen werkgeluk ervaart? Als het werk wat jij doet jouw enorm veel energie kost? Of je geen voldaan gevoel krijgt van je werk?
Geld wordt steeds minder belangrijk. Daar waar het op nummer 1 stond zien we een verschuiving naar plezier hebben op het werk. Je moet het wel leuk hebben, je moet wel iets doen waar je energie van krijgt. En tuurlijk moeten je inkomsten stabiel blijven. Maar hoe kom je los uit een omgeving waar je het financieel goed hebt maar met enorme tegenzin werkt?
Danny was de jongste in een gezin van 3 kinderen. Zijn broers waren allebei een paar jaar ouder, hij was dus duidelijk een nakomertje. Gedurende zijn jeugd kon hij altijd terugvallen op zijn broers. Als hij ruzie had met de buurtkinderen stonden zijn broers altijd klaar om hem te helpen, als hij zijn huiswerk niet begreep maakten zijn broers de oefeningen en als hij geen geld had voor wat lekkers kochten zijn broers het voor hem.
Op de werkvloer verwachtte Danny ook veel van zijn manager. Hij sprak regelmatig zijn ambities uit en nam zijn manager mee in zijn toekomstperspectief. Hij verwachtte dat zijn manager – net als zijn broers – klaar stond om te helpen en te regelen dat hij zijn ambities waar kon maken. Zijn manager bleek op de achtergrond echter niet zo behulpzaam als zijn broers, terwijl Danny er blindelings vanuit ging dat het wel geregeld zou worden.
Besef dat je in het heden onbewust veel gebeurtenissen uit het verleden met je meedraagt en deze projecteert op een situatie. Echter kom je er soms bedrogen uit, omdat elke situatie uniek is. Wees je dus bewust dat het verleden overal een rol speelt, zodat je bewust kunt leven in het hier en nu.
Vanaf zijn geboorte heeft ons konijn altijd uit een drinkbakje gedronken. Omdat hij het bakje regelmatig omstootte besloot ik een drinkfles aan te schaffen. De dagen erop bleef de drinkfles vol water zitten, terwijl het konijn ineengekrompen in de hoek van het konijnenhok bleef zitten. Mijn vermoeden dat het konijn de drinkfles niet gebruikte werd bevestigd toen ik alsnog het drinkbakje terug in het verblijf zette. Het konijn sprong op en begon driftig uit het drinkbakje te drinken.
In het bedrijfsleven kom ik regelmatig tegen dat mensen veranderingen niet willen adopteren. Star blijven ze voor zich uit staren in de hoop dat men de verandering terugdraait. In de werkelijkheid komen zij er veelal bedrogen uit, want verandering is vandaag de dag de enige constante in de wereld. Het is bittere noodzaak om mee te gaan met alle (technologische) veranderingen, ondanks dat het wellicht niet altijd even prettig is.
Jarenlang verkocht Sebastiaan ICT oplossingen aan de lopende band. Hij had in de begindagen van zijn carrière veel geïnvesteerd in het opbouwen van een netwerk, waardoor hij nu op LinkedIn binnen één of twee stappen honderden ICT managers kan bereiken. Echter sinds zijn overstap naar zijn nieuwe werkgever wil het maar niet vlotten. Terwijl zijn collega’s opdracht na opdracht binnenslepen moet hij genoegen nemen met het binnensprokkelen van een paar kruimelprojecten.
Hij kan zichzelf wel voor zijn kop slaan. Had hij deze carrièrestap achteraf wel moeten doen? Had hij niet gewoon comfortabel bij zijn oude werkgever moeten blijven om zijn portefeuille verder uit te bouwen? En had hij niet gewoon een klein beetje geduld moeten hebben, de huidige verkoopmanager gaat tenslotte binnenkort al met pensioen?
Iedereen kent het wel, met je beste vrienden een avondje op stap in een vreemde stad. Een garantie voor succes. Vaak krijgen dit soort initiatieven naar mate de leeftijd vordert een structureel karakter, al is het alleen al om het gemakkelijker aan het thuisfront te kunnen verkopen. “Slechts één keer per jaar haal ik met mijn vrienden een avondje goed door, dat is toch niet teveel gevraagd?”
Wat er die avond ook gebeurt en waar de reis ook naar toe gaat, de avond is altijd memorabel. De gebeurtenissen zijn meestal meer dan genoeg voer om op verjaardagen en feestjes veelvuldig naar te refereren en dubbel te liggen van het lachen. Kortom, een avondje op stap met je vrienden op een willekeurige plek staat gelijk aan een topavond.
“Stilstand is achteruitgang” is een welbekende uitspraak, waarin het woord ‘achteruitgang’ impliciet aangeeft dat dit de verkeerde kant op is. Maar wat is eigenlijk de definitie van ‘achteruitgang’? Wat voor de ene persoon ‘achteruitgang’ betekent is voor de ander wellicht een stap vooruit en vice versa.
Neem nu de veranderende wereld vol technologische vernieuwingen. Tal van kritiekpunten passeren regelmatig de revue op feesten en partijen. Critici zijn van mening dat alle innovaties weinig aan de wereld toevoegen of haar zelfs bedreigen. “Onze kinderen leren tegenwoordig rekenen op een rekenmachine, lijken geen waarde te hechten aan correcte spelling op de social media en spelen liever voetbal op de spelcomputer als op het lokale speelpleintje”. Herkenbaar?
Ieder mens heeft weleens het goede voornemen om zijn of haar lichamelijke conditie te verbeteren. De eenvoudigste weg om dit te bereiken is doorgaans simpelweg te beginnen met hardlopen in de frisse buitenlucht. Maar dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Tijdens het eerste rondje doet elke meter pijn en is de gedachte aan omkeren, stoppen of het verkleinen van de voorgenomen ronde haast onvermijdelijk.
Degene die beschikken over een ijzeren mentaliteit lopen weliswaar de uitgestippelde ronde uit, maar staan dikwijls achteraf alsnog perplex over de gelopen afstand. De gevoelsmatig gelopen 10 kilometer blijkt plots ineens maar een bescheiden 4 kilometer te zijn. En het uur doorbijten bleek in werkelijkheid slechts een schamele 24 minuten te duren.
