Voor een professioneel marathonloper is een haas essentieel. Een haas zorgt voor een hoog tempo en fungeert als windscherm voor de marathonloper. Normaal gesproken stapt de haas na circa 30 kilometer uit, waarna de marathonloper de laatste 12 kilometer op eigen kracht loopt. Een mooi principe.
Als een goede haas essentieel is voor je uitslag ga je vanzelf op zoek naar de beste atleten. Logisch. Maar als je continu opzoek gaat naar betere atleten kom je op den duur in de situatie dat de haas net zo goed of zelfs beter is dan jij. Met de wetenschap dat de haas volgens de regelementen de wedstrijd eventueel mag uitlopen – zoals de Keniaanse haas Festus Talam bij de marathon van Eindhoven in 2016 – ontstaat er een interessant dilemma. Verzamel je als marathonloper de beste hazen om je heen met het vertrouwen dat ze uitstappen of kies je voor hazen die jouw niveau net niet halen, zodat je je geen zorgen hoeft te maken over een onverwachte uitbraak?
