Slecht nieuws aan iemand geven is nooit leuk maar niet duidelijk zijn is vele malen erger. De meeste managers vinden het lastig om “nee” te zeggen tegen hun medewerkers. In plaats van een duidelijke “nee” met uiteraard een toelichting daarbij laten ze liever een open einde. Ze geven de medewerkers daarmee het gevoel dat er mogelijkheden zijn, terwijl dat niet het geval is.

Op de korte termijn lijkt het voorkomen van een duidelijke “nee” een goede strategie, omdat het initieel een mogelijk conflict de kop indrukt. Echter kom je jezelf op de lange termijn gegarandeerd tegen. Met alle loze beloftes en onduidelijke communicatie creëer je een onbetrouwbaar imago, waardoor de vertrouwensrelatie met je medewerker op het spel komt te staan. Je moet inmiddels zoveel ballen in de lucht houden om iedereen te paaien, dat de situatie niet langer houdbaar is. Alles keert zich ineens tegen je. Het is alsof je al die tijd met al je kracht de deur tegen hebt proberen te houden tegen indringers, maar ze nu ineens van alle kanten over je heen walsen. Het is niet meer te stoppen.

Je barst uit in woede en roept aggressief “NEE” om de boel alsnog naar je hand te zetten, maar het heeft geen zin meer. Het kwaad is al geschiet en je moet accepteren dat je hebt gefaald. Je kijkt bedroefd naar het tegeltje aan de muur en leest hardop “zachte heelmeesters, stinkende wonden”.