Tijdens een rondreis door Tunesië in 2002 bezocht ik een klein Berbers dorpje 450 kilometer ten zuiden van Tunis genaamd Matmata. Het dorp was ondergronds gebouwd, zodat bewoners zich konden verschuilen voor de felle brandende zon. De temperatuur in de woningen bleef door de ondergrondse constructie – zowel in de winter als in de zomer – constant tussen de 20-22 graden.

In 1967 werd het dorp zwaar getroffen door heftige regenval, waardoor alle woningen geheel onder water liepen. De schrik zat er bij veel bewoners goed in, waardoor het idee ontstond 3 kilometer verderop het dorp te herbouwen. Ditmaal koos men voor bovengrondse bouw, zodat toekomstige regenbuien geen bedreiging meer zouden vormen.

Eén vrouw wilde echter van geen wijken weten en besloot met haar familie opnieuw intrek te nemen in haar voormalige woning. Al snel werd de vrouw voor gek verklaard door de naburige dorpsbewoners, maar zo gek was deze vrouw nog niet! De vrouw stelde haar ondergrondse woning beschikbaar voor het publiek. Voor slechts 1 Tunesische Dinar (TND) – circa 0,49 eurocent – kan elke toerist een kijkje nemen in de keuken van haar ondergrondse leefruimte.

Inmiddels stoppen er dagelijks zo’n 30 touringcars, 20 jeeps en vele auto’s vol toeristen die allemaal één dinar betalen om even vluchtig binnen in de woning kijken. Dat zijn al snel 800 toeristen per dag, ofwel circa 400 euro per dag, 2.800 euro per week, 146.000 euro per jaar.

De vrouw zag al snel in dat ze al dat geld niet in haar woning kon opstapelen, dus investeerde ze consequent in grote stukken land verdeeld over heel Tunesië. Deze doordachte investering heeft haar geen windeieren gelegd, want in 2002 behoorde ze al tot de rijkste personen van Tunesië.

Door een entreeprijs per bezoeker is haar verdienmodel heel schaalbaar zonder dat hier direct extra kosten of inspanning tegenover staat. Een grote les voor iedere ondernemer, kies een schaalbaar verdienmodel, zodat je met relatief weinig risico snel kunt groeien.

Wouter Volkeri