Vlak na de oprichting van een bedrijf gaan de eigenaren veelal zelf op zoek naar personeel. Ondanks dat de inhoudelijke kennis belangrijk is gaat het in deze fase eerder om het gevoel dat men heeft bij de sollicitant. Het is eigenlijk vanzelfsprekend dat iemand bij het bedrijf moet passen, je moet tenslotte intensief gaan samenwerken met elkaar. Onbewust gaat men in het sollicitatiegesprek op zoek naar overeenkomstige normen en waarden. Heeft de sollicitant een hoog verantwoordelijkheidsgevoel? Is hij ook bereid om ‘s avonds door te werken om de klus te klaren? Vindt hij het ook gezellig om na het werk nog een biertje te gaan drinken?
Naarmate het bedrijf groeit verschuift bij veel bedrijven de focus in sollicitatiegesprekken van (kern)waarden naar inhoudelijke toetsing. Heeft de sollicitant de juiste papieren? Heeft hij voldoende certificeringen op zijn naam staan? En is hij in staat om alle inhoudelijke vragen te beantwoorden? Deze verschuiving is mijns inziens logisch te verklaren. De eigenaren delegeren de eerste sollicitatiegesprekken inmiddels aan de recruiters en geven de business unit manager de vrijheid om de finale keuze te maken. De toetsing op normen en waarden vindt dus niet meer plaats door de eigenaren, waardoor nieuwe medewerkers steeds meer ruimte krijgen om hiervan af te wijken.