All posts by Wouter

Verkoop jij je passie of je ziel?

Jarenlang verkocht Sebastiaan ICT oplossingen aan de lopende band. Hij had in de begindagen van zijn carrière veel geïnvesteerd in het opbouwen van een netwerk, waardoor hij nu op LinkedIn binnen één of twee stappen honderden ICT managers kan bereiken. Echter sinds zijn overstap naar zijn nieuwe werkgever wil het maar niet vlotten. Terwijl zijn collega’s opdracht na opdracht binnenslepen moet hij genoegen nemen met het binnensprokkelen van een paar kruimelprojecten.

Hij kan zichzelf wel voor zijn kop slaan. Had hij deze carrièrestap achteraf wel moeten doen? Had hij niet gewoon comfortabel bij zijn oude werkgever moeten blijven om zijn portefeuille verder uit te bouwen? En had hij niet gewoon een klein beetje geduld moeten hebben, de huidige verkoopmanager gaat tenslotte binnenkort al met pensioen?

Lees meer →

Voetbalcoach op de werkvloer

Binnen een voetbalteam is het over het algemeen vrij duidelijk op welke positie een speler het beste tot zijn recht komt. Een spits zet je niet op doel (met uitzondering van Dirk Kuijt) en met een rechtsback op de linksbuiten speel je met een aanvaller minder. Dat sommige spelers wel op meerdere posities spelen komt mijns inziens door twijfels bij de trainer over de kwaliteiten van de betreffende speler of het te spelen systeem. Een trainer die op elke positie beschikt over een toptalent heeft namelijk simpelweg geen reden om te rouleren of het systeem te veranderen. Zelfs niet bij uitwedstrijden of om de tegenstander te verrassen.

Hoewel het in de sport logisch is dat je iemand inzet op basis van zijn talent blijkt dit binnen veel bedrijven helemaal niet zo logisch. Door interne politiek, pikorde of andere factoren komt een talent regelmatig op een verkeerde positie terecht. En als een talent niet het maximale uit zijn kwaliteiten kan halen ontstaat er onvrede en mogelijk zelfs demotivatie. Hij voelt zich een topspeler die moet beginnen op de bank hopend op een invalbeurt. Of als het talent op de “verkeerde” positie staat in het basiselftal ontstaat een gevoel van machteloosheid. Het talent is eigenlijk niet blij, maar zwijgt om zijn basisplaats niet te verliezen.

Lees meer →

A B C D

Een aantal jaren geleden attendeerde een collega mij op een verhaal over het succes van een restauranteigenaar in New York. De ambitieuze man had binnen enkele jaren zijn restaurant naar de top gebracht en behaalde de titel van “beste restaurant van New York”. Na het succes van zijn eerste restaurant wist de man eveneens zijn tweede restaurant naar de top 3 beste restaurants van New York te brengen.

Een journalist vroeg de man naar de oorzaak van zijn succes, waarop de man een simpel doch effectief mechanisme beschreef. Hij vertelde enthousiast dat al het personeel in zijn restaurants het ABCD-principe tot in de puntjes beheersde, oftewel Always Be Connecting Dots. Bij het ABCD-principe probeert men alles vanuit klantperspectief te bekijken en direct te anticiperen op zijn of haar behoefte. Bijvoorbeeld, als klanten bij binnenkomst twijfelen over de tafel waaraan ze willen gaan zitten anticipeert het personeel hier direct op door de voor- en nadelen te beschrijven van de verschillende tafels om de keuze makkelijker te maken. “Als u bij het raam gaat zitten heeft u mooi uitzicht, maar zit u iets krapper. Aan de muurzijde heeft u voldoende ruimte, maar kunt u niet meer naar buiten kijken“. Of wanneer de kinderen aan tafel onrustig zijn biedt het personeel direct aan of ze misschien een kijkje in de keuken willen nemen.

Lees meer →

Groeien doe je buiten je comfortzone

Iedereen kent het wel, met je beste vrienden een avondje op stap in een vreemde stad. Een garantie voor succes. Vaak krijgen dit soort initiatieven naar mate de leeftijd vordert een structureel karakter, al is het alleen al om het gemakkelijker aan het thuisfront te kunnen verkopen. “Slechts één keer per jaar haal ik met mijn vrienden een avondje goed door, dat is toch niet teveel gevraagd?”

Wat er die avond ook gebeurt en waar de reis ook naar toe gaat, de avond is altijd memorabel. De gebeurtenissen zijn meestal meer dan genoeg voer om op verjaardagen en feestjes veelvuldig naar te refereren en dubbel te liggen van het lachen. Kortom, een avondje op stap met je vrienden op een willekeurige plek staat gelijk aan een topavond.

Lees meer →

8 redenen om de CC te vermijden

Bij veel bedrijven draait het emailverkeer op volle toeren. Niet alleen heeft het telefonisch contact met klanten en leveranciers plaats gemaakt voor het digitale berichtenverkeer, ook intern pingpongen de berichten in groten getale over en weer. De Carbon Copy (CC) adresseringen vormen vaak een relatief hoog percentage van het totaal, terwijl niet iedereen hier op zit te wachten. Laten we eens in de gedachte van de ontvanger kruipen.

1) Ik lees het toch niet!
Door de overvloed aan emails zoekt men automatisch naar manieren om de grote hoeveelheid terug te brengen naar een overzichtelijk geheel. Emails met een CC-adressering komen – na het verwijderen van de spam – als eerst in aanmerking om te parkeren. Sommige medewerkers creëren zelfs een aparte map in hun mailbox waar emails met een CC-adressering automatisch in verdwijnen.

Lees meer →

Mensen maken het verschil

“Stilstand is achteruitgang” is een welbekende uitspraak, waarin het woord ‘achteruitgang’ impliciet aangeeft dat dit de verkeerde kant op is. Maar wat is eigenlijk de definitie van ‘achteruitgang’? Wat voor de ene persoon ‘achteruitgang’ betekent is voor de ander wellicht een stap vooruit en vice versa.

Neem nu de veranderende wereld vol technologische vernieuwingen. Tal van kritiekpunten passeren regelmatig de revue op feesten en partijen. Critici zijn van mening dat alle innovaties weinig aan de wereld toevoegen of haar zelfs bedreigen. “Onze kinderen leren tegenwoordig rekenen op een rekenmachine, lijken geen waarde te hechten aan correcte spelling op de social media en spelen liever voetbal op de spelcomputer als op het lokale speelpleintje”. Herkenbaar?

Lees meer →

Grenzeloos denken

16 Comments

Ieder mens heeft weleens het goede voornemen om zijn of haar lichamelijke conditie te verbeteren. De eenvoudigste weg om dit te bereiken is doorgaans simpelweg te beginnen met hardlopen in de frisse buitenlucht. Maar dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Tijdens het eerste rondje doet elke meter pijn en is de gedachte aan omkeren, stoppen of het verkleinen van de voorgenomen ronde haast onvermijdelijk.

Degene die beschikken over een ijzeren mentaliteit lopen weliswaar de uitgestippelde ronde uit, maar staan dikwijls achteraf alsnog perplex over de gelopen afstand. De gevoelsmatig gelopen 10 kilometer blijkt plots ineens maar een bescheiden 4 kilometer te zijn. En het uur doorbijten bleek in werkelijkheid slechts een schamele 24 minuten te duren.

Lees meer →

Eerste Hulp Bij Opvoeden

2 Comments

Gisteravond ving ik al zappende een glimp op van het populaire televisieprogramma “EHBO: Eerste Hulp Bij Opvoeden”. Het ging deze aflevering specifiek over kinderen die moeizaam eten. Een nachtmerrie voor iedere ouder, omdat het naast de gezondheid van je kind ook ten koste gaat van je eigen gemoedsrust.

Voor de problematiek rondom het moeizame eten definieerde supernanny Jo Frost 3 simpele doch effectieve maatregelen:

* Alleen de geserveerde maaltijd dient te worden gegeten (focus)
* Eet consequent aan tafel (structuur)
* Leg de nadruk niet teveel op het eten zelf (afleiding)

Lees meer →

De 7 grootste fouten van een niet succesvol leider

24 Comments

Hoe komt het dat mensen bepaalde leiders graag volgen? Waarom wordt een leider soms zelfs aanbeden? En waarom is de ene leider wel succesvol en de ander niet? Uit een symposium van de Harvard Business School blijkt dat onderstaande 7 fouten veelvuldig – in verschillende vormen – genoemd worden op de vraag “wat zijn de grootste fouten die een leider kan maken?” Misschien maken juist deze 7 fouten het verschil tussen de succesvolle en minder succesvolle leiders.

1) Alles draait om mij
Leiders die enkel bezig zijn met hun eigen succes creëren een grote machtafstand naar hun medewerkers. Door de gebrekkige samenhang voelen medewerkers niet de drang om extra energie te stoppen in het najagen van de bedrijfsdoelen.

Lees meer →

Ieder mens draagt een bril

7 Comments

Eind 2005 verbleef ik voor mijn eindonderzoek aan de Universiteit Leiden een aantal weken in Hyderabad, na Bangalore de grootste IT-hub van India. Samen met mijn goede vriend Daniel onderzocht ik de impact van cultuurverschillen – in een samenwerking tussen een Nederlandse en Indiase vestiging van SSA Global – bij het gezamenlijk ontwikkelen van een softwarepakket.

Naast de grote cultuurverschillen ondervond ik eveneens een enorm verschil in de wijze waarop men in India naar de wereld kijkt. Mijn eigen logica leek ineens totaal niet meer aan te sluiten op de werkelijkheid. Telkens probeerde ik mijn logica te projecteren op de omgeving, maar toch begreep ik veel situaties niet of nauwelijks. Alsof ik naar een spectaculaire show van een illusionist zat te kijken, de beelden waren prachtig maar de logica ontbrak volkomen.

Lees meer →

De held van Denpasar

34 Comments

Eind oktober 2010 stond ik samen met mijn vriendin op het vliegveld van Denpasar op het Indonesische eiland Bali. Na 3 weken backpacken maakten we ons op om via Singapore terug te vliegen naar Nederland. Onderweg naar het vliegveld gaven we ons laatste geld nog even snel uit aan een heerlijke Gado-gado in een plaatselijk restaurant, zodat we zonder overgebleven roepies richting Nederland vertrokken.

Het inchecken van onze bagage op het vliegveld verliep voorspoedig, dus niets stond ons nog in de weg om onze reis te vervolgen. Of toch wel? Op 50 meter voor de gate werden we plots staande gehouden door de dienstdoende douaniers. Tot onze verrassing vroegen ze ons 300.000 roepies (circa 23 euro) aan luchthavenbelasting te betalen. Niet echt iets dat je nog verwacht na het inchecken van je bagage. Aangezien ons vliegtuig pas anderhalf uur later vertrok, besloten we in alle rust op zoek te gaan naar een pinautomaat. Het eerste pinautomaat bij de entree van het vliegveld werkte niet echt mee. Tijdens onze vakantie was al duidelijk geworden dat de – in Nederland veel gebruikte – financiële dienst Maestro (betaalkaart) in Indonesië beperkt ondersteund wordt.

Lees meer →

Het heft in eigen handen

2 Comments

Half juni verbleef ik samen met mijn gezin op het schiereiland Golfo Aranci in het noordoosten van Sardinië. Halverwege de vakantie waren alle pasta’s en pizza’s reeds de revue gepasseerd, een puntzak friet bestellen bij het buitenrestaurant van ons verblijf leek dus een goed alternatief.

Vijf minuten later arriveerde de serveerster met onze bestelling. De puntzak friet voldeed echter niet helemaal aan onze verwachtingen. De zak was slechts voor de helft gevuld met lauwwarme frietjes, niet echt wat je verwacht bij een vraagprijs van 4 euro.

In eerste instantie reageerde ik vanuit mijn primaire emoties. Gefrustreerd riep ik luidkeels tegen mijn vriendin nooit meer terug te komen in deze afgrijselijke tent. Enkele seconden later kwam ik tot inkeer en besefte dat weglopen zonder bezwaar te maken de weg van de minste weerstand is.

Lees meer →

Winkelen is een beleving

22 Comments

Buiten pinnen bij het tankstation, online boeken bestellen, zelf je producten scannen bij de Albert Heijn en sinds kort ook al bij IKEA. Nederland is de laatste jaren steeds individualistischer aan het worden en toont steeds meer gelijkenis met Amerika, volgens professor Geert Hofstede – schrijver van het boek Allemaal andersdenkenden –het meest individualistische land op aarde. Nederland neemt in zijn model – samen met Canada en Hongarije – de 4de plaats in na respectievelijk Amerika, Australië en Groot-Brittannië.

Maar hoe individualistisch kan een land als Nederland worden? Besteld iedereen in de toekomst alleen nog via webwinkels puur beredeneerd vanuit prijs en gemak met als gevolg dat onze gezellige winkels uit de binnenstad verdwijnen? Of gooien de winkels hun onderscheidend vermogen in de strijd, de mogelijkheid tot het creëren van een ‘beleving’?

Lees meer →

De slimme vrouw van Matmata

18 Comments

Tijdens een rondreis door Tunesië in 2002 bezocht ik een klein Berbers dorpje 450 kilometer ten zuiden van Tunis genaamd Matmata. Het dorp was ondergronds gebouwd, zodat bewoners zich konden verschuilen voor de felle brandende zon. De temperatuur in de woningen bleef door de ondergrondse constructie – zowel in de winter als in de zomer – constant tussen de 20-22 graden.

In 1967 werd het dorp zwaar getroffen door heftige regenval, waardoor alle woningen geheel onder water liepen. De schrik zat er bij veel bewoners goed in, waardoor het idee ontstond 3 kilometer verderop het dorp te herbouwen. Ditmaal koos men voor bovengrondse bouw, zodat toekomstige regenbuien geen bedreiging meer zouden vormen.

Lees meer →